Uchwała dot. śmiertelnego wypadku na spadochronie Icarus Crossfire2 139 470/09

Lokalizacja

Uchwała Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych dotycząca zdarzenia numer: 470/09

Miejsce zdarzenia: lotnisko Chrcynno k/Nasielska
Państwo: Polska

Rodzaj i typ statku powietrznego: spadochron Icarus Crossfire2 139
Znaki rejestracyjne: -

Przyczyna incydentu:
1. Bład skoczka polegajacy na zmianie techniki ladowania, w stosunku do poprzednich skoków, poprzez wydłużenie czasu rozpedzania spadochronu w zakrecie, co uniemożliwiło wyrównanie lotu i w konsekwencji doprowadziło do zderzenia z ziemia z duża predkoscia.
2. Komisja nie mogła jednoznacznie wykluczyc, że na zmiane wykonania techniki podejscia do ladowania mógł miec wpływ stan zdrowia skoczka.

Zalecenia profilaktyczne:
Panstwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych po zapoznaniu sie ze zgromadzonymi w trakcie badania zdarzenia materiałami nie zaproponowała nowych zalecen profilaktycznych.

Jednoczesnie Komisja przypomina zalecenie profilaktyczne wydane w zwiazku z wypadkiem nr 174/071 majacych odniesienie w pkt c tiret pierwszy i drugi, do wypadku analizowanego w niniejszym raporcie:
Rozważyc koniecznosc wydania przez stowarzyszenia zajmujace sie spadochroniarstwem metodyki, zawierajacej wskazówki odnoszace sie do technik wykonywania ladowania z predkoscia wieksza niż wynikajaca z normalnego lotu danej czaszy, na przykład z wykorzystaniem nastepujacych zalecen opartych na materiałach publikowanych przez United States Parachuting Association2:
a) Manewry podejscia do ladowania, niezależnie od przyjetej techniki lotu, należy wykonywac tak, żeby były zakonczone na wysokosci zapewniajacej bezpieczne ladowanie.
b) Zanim skoczek zacznie używac „czaszy zaawansowanej” o mniejszym rozmiarze, powinien swobodnie posługiwac sie dotychczas używana czasza w nastepujacym zakresie:
– Wyrównanie podczas ladowania z lotu na wprost, przy pełnej predkosci, naturalnej dla danej czaszy.
– Wyrównanie do ladowania z lotu na małej predkosci.
– Miekkie ladowania z ustaniem na nogach, w odległosci nie wiekszej niż 10 metrów od wyznaczonego celu, w różnych warunkach pogodowych (predkosci wiatru).
c) Nabywanie umiejetnosci pilotau „czasz zaawansowanych” prowadzic stopniowo i do pełnego opanowania na wysokosci wiekszej niż 500 m AGL, stosujac nastepujace wskazówki metodyczne:
– Poznac charakterystyke lotu czaszy i utrate wysokosci w każdym trenowanym manewrze.
– Znac i swobodnie wykonywac każdy manewr, jaki jest planowany lub z jakim skoczek może sie spotkac, w tym podejscie do ladowania z rozpedzaniem.
– Lot połaczony z wykonywaniem gwałtownych manewrów przeprowadzac w sektorach przestrzeni wydzielonych przez organizatora skoków dla tych manewrów, przy uwzglednieniu kierunków wiatru i ukształtowania terenu.
– Zmiane rozmiaru czaszy głównej na mniejszy przeprowadzac stopniowo, dopiero po pełnym opanowaniu umiejetnosci w zakresie wszystkich manewrów pilotażu dotychczas używanej czaszy.
d) W jednym czasie wprowadzac zmiane tylko jednego nowego elementu takiego jak:
– Zmiana rozmiaru czaszy;
– Zmiana profilu czaszy.

Ponadto, Komisja przypomina, e zgodnie z art. 105 ustawy Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r., nr 100, poz. 696 z zm.):
„[…] 2. Członek personelu lotniczego nie może wykonywac lotów lub innych czynnosci lotniczych w przypadku utraty wymaganej sprawnosci psychicznej i fizycznej.
3.Członek personelu lotniczego, który jest swiadomy utraty sprawnosci fizycznej lub psychicznej wymaganej do wykonywania swojej funkcji, zobowiazany jest do natychmiastowego poddania sie badaniom lotniczo-lekarskim. […]”